بررسی توسعه مکانی و فضایی خدمات بهداشتی و درمانی در استان های مختلف کشور ایران

بر اساس آمار سازمان بهداشت جهانی، کشور ایران در سالهای اخیر به پیشرفتهای چشمگیری در عرصه بهداشت و درمان دست یافته است، با این وجود به نظر می رسد که نمی توان به آسانی در ارتباط با توازن متناسب خدمات مراقبتهای بهداشتی و درمانی در استانهای مختلف این کشور نظر داد بنابراین، مقاله حاضر بر آن است تا با بررسی توزیع جغرافیایی خدمات بهداشتی و درمانی ( بررسی میزان تناسب  توزیع خدمات بهداشتی و درمانی در این استانها نسبت به تعداد جمعیت این استانها) و با استفاده از نرم افزار DeaMaster  به بررسی کارایی این توزیع در استانهای مختلف کشور بپردازد و در این راستا متغیرهای معکوس نرخ مرگ و میر مادران و معکوس نرخ مرگ و میر کودکان زیر 5 سال را به عنوان ستاده و متغیرهای جمعیت / تخت، جمعیت / ارزش افزوده، تعداد پزشک و تعداد مراکز بهداشتی را به عنوان نهاده های مربوط به توزیع جغرافیای بخش سلامت در نظر می گیرد. یافته ها نشان می دهد که در دوره زمانی 89-1383 استانهای اردبیل، تهران، خراسان رضوی، خوزستان، سمنان، کهگلویه و بویر احمد، کرمان، گلستان و یزد از کارایی کامل برخوردار می باشند و سایر استانها زیر مرز کارا قرار دارند؛ این در حالی است که،کمترین میزان کارایی مربوط به استانهای کرمانشاه، خراسان جنوبی، آذربایجان غربی، زنجان و سیستان و بلوچستان می باشد و این نتیجه به خوبی نشان دهنده این عامل است که در میان استانهای کشور، توزیع خدمات بهداشتی و درمانی در 9 استان کارا پاسخگوی نیازهای جمعیتی این استانها می باشد و این خدمات در سایر استانها کفاف جمعیت آنها را نمی دهد.